mijn laaste week

Zondag 13 februari
Nadat we in de bieb de boeken hebben gecontroleerd, die nog teruggevraagd moeten worden, zijn we naar het Eusbett gegaan. We hebben gelukkig op één na een ligbed.Ombeurten gaan we internetten.
We eten ook in Eusbett en dat wordt mijn laatste keer. Het internetten wil niet erg vlotten, na een half uur pas krijg ik mijn eerste hotmail berichtje te lezen.

Maandag 14 februari
Om half 6 op, we gaan naar het dorpje van Aquia om de muskietennetten uit te delen. We gaan zo vroeg, omdat anders de mensen naar de farm zijn vertrokken en wij niemand thuis treffen. Tom gaat met ons mee om als tolk uit te leggen hoe om te gaan met de netten.
Het is weer een hele belevenis om te zien hoe deze mensen wonen. Wat zitten de mensen bij ons thuis toch te klagen!!!! Hier slapen/wonen de mensen met zijn zevenen in een huisje van 3 bij 4.
Ik kan er geen foto nemen van kamer, het is te donker. Nettie en Marga hebben ballonnen, bellenblaas, schriftjes en kleurpotloden mee om uit te delen.We krijgen van een oudere vrouw 4 sinasappelen als dank, wat schattig.
We rijden daarna door naar het dorpje van Adwoa en gaan langs bij haar ouders. Na een half uurtje keren we weer terug naar Hanukkah, waar we de meiden afzetten.
Wij rijden door naar winkel waar de matrashoezen worden gemaakt. We pikken de eigenaar op en rijden door naar het ziekenhuis. Een matras heeft hij klaar, de 2 andere hoezen doet hij om het matras in het ziekenhuis. Ze zijn er reuze blij mee.
Er komt een vrouw binnen met weeën. Even denken we nog om een gewone bevalling mee te maken. Ze heeft 1 cm ontsluiting en dat duurt nog veel te lang voordat ze gaat bevallen. We besluiten toch maar naar huis te gaan. Het weer is vreselijk warm.

Het blijkt dat er bij verschillende mensen geld weg is. Bonnie heeft haar portemonneetje kwijt met 100 cedis ongeveer 50 euro, ik ben 40 euro kwijt en Dorith is 50 euro kwijt. Ik begon al aan mijzelf te twijfelen dat er geld weg was. Wie de schuldige is, we weten het niet.

We krijgen een delegatie van de chocoladefabriek op bezoek. Het is valentijnsdag en dat heet in Ghana volgens die hotemetoot 'chocolateday'. De televisie was er ook bij. De kinderen hebben een liedje gezongen en ze kregen allerlei artikelen waarin chocolade zit.

We hebben weer bij het Eusbett gegeten. We hebben Tom en Michael uitgenodigd om te eten bij het Eusbett. Bij het Eusbett speelt een band bij het zwembad en het terras zag er mooi uit, tafeltjes met een rood kleedje en pluche stoeltjes,ivm valentijnsdag. De mensen hebben rode kleding aan. De band bestaat uit 13 man en is ontzettend goed.
We hebben heerlijk gegeten en gedanst. Het was erg gezellig.

Dinsdag 15 februari
We gaan de gang van het toilet- en dochegedeelte van de jongens doen. Het groene gedeelte was al gedaan nu wordt de bovenkant met wit gedaan. We plakken alles af en beginnen te verven.
’s Middags laten we ons verwennen bij Adwoa in de kapperswinkel. We laten onze handen en voeten doen. Marga en ik vinden het toch wel erg kriebelen onder de voeten. Nettie vindt het heerlijk.
Nog op het laatste moment moet ik Afia nog haken leren. Dat is natuurlijk niet mogelijk.

Woensdag 16 februari
Vandaag worden de laatste dingen opgeruimd en ik maak de kamer schoon. Ik heb foto’s gemaakt van de kinderen die ook nog een broertje of zusje in Hanukkah hebben.
Na het avondeten word ik met tromgeroffel naar de zomerhut begeleid. Afia, Jennifer, Ellen en Esther zingen een liedje en de kleintjes staan heerlijk te dansen op het djembeegeluid.
Ik krijg een beschilderde vlinder en Nettie heeft een leuke schort gemaakt. We hebben nog een biertje gedaan en zijn ons bed ingedoken.

Donderdag 17 februari
Met de bus terug naar Accra. Jeroen gaat ook naar Accra en zal Moses daar ontmoeten. We reizen dus samen. De bus is zo goed als nieuw en de rit is confortabel. We zijn rond 4 uur in Accra en we rijden gelijk door naar het vliegveld. Daar eten we wat en wachten we Moses op. Samen brengen Jeroen en Moses mij naar de vertrekhal. De reis verloopt voorspoedig en ik land om kwart voor elf op de Nederlandse bodem.

Jullie begrijpen dat ik dit verslag achter mijn eigen computer tik. Ik heb weer wat slaap ingehaald en het is alsof ik niet weggeweest ben. Ik dank jullie voor de aandacht, het valt niet mee om deze lange verslagen te lezen: hahahaha.
Dikke kus Marja